ماریو اسکونچرتی در گفتگو با RMC Sport در تحلیلی متفاوت از اتفاقات دیدار یوونتوس و اتلتیکو مادرید، پیروزی بیانکونریها در بازی برگشت را سادهتر از انجام شعبدهبازیهای آنچنانی دانست.
این سومین شکست یوونتوس در 7 بازی اخیر آنها در لیگ قهرمانان اروپا است. این یادآوری ناخوشایند نشان میدهد که نتیجه پایانی را نمیتوان صرفاً به خوب بودن اتلتیکو مادرید دانست. باید کمی عمیقتر به یک حفره در حقیقت اروپایی یووه در این فصل نگریست.
زیرکی دیهگو سیمئونه در به دست آوردن مالیکت میانه میدان برگ برنده او در این دیدار بود. دستور به انجام بازی درگیرانه توأم با سرعت نیز بالهای دیگر استراتژی برنده او در این بازی بودند. تعویضهای او به وضوح نشان داد که قدرت آنالیز و اقدام سریع او چگونه میتواند برای یووه فاجعهآفرینی کند. او با مانور تاکتیکیاش نشان داد که چگونه میتوان با داشتههایِ یک نیمکت کاملاً معمولی به خطرناکترین تیم یک دهه اخیر ایتالیا ضربهای کاری زد.
به نظرم سرزنش الگری برای نتیجه به دست آمده کاملاً بی معنی است. نباید کم طاقت و خامدستانه با هر باخت به تسویه حساب با سرمربی برخیزیم. منطقی نیست مربی و تاکتیکهایش همیشه یک تیم را پیروز تمام میدانها کند. فراموش نکنید که به جز سرمربی، 14 بازیکن یوونتوس نیز در این بازی پایینتر از سطح همیشگیشان بودند و آنها نیز در نتیجه به دست آمده مقصر هستند.
قهرمانی در اروپا خریدنی نیست؛ بهترین الگو کریستیانو رونالدو است. او 5 بار فاتح این جام شده؛ آماری بیش از دو برابر قهرمانیهای یوونتوس در این رقابتها. او و همتیمیهای سابقش برای قهرمان شدن صبور بودند، تمرکزشان را از دست ندادند و با تمام وجود تلاش کردند. طرفداران بیانکونری نیز بهتر است به جای نگاه کالایی و مشتریمدارانه به رونالدو برای فتح اروپا به ستاره پرتغالیشان به چشم ابزاری قدرتمند برای کمک به اهداف داخلی و خارجیشان بنگرند و برای ناکامیها به دنبال سیبل نگردند؛ خواه الگری باشد، خواه رونالدو.
یوونتوس برای بازگشت دوباره به لیگ قهرمانان اروپا نیاز به شعبدهبازی آنچنانی ندارد؛ کافیست بیانکونریها شخصیت تیمی و تعادل خود را دوباره بازیابند و بازیکنان روحیه خود را از دست ندهند؛ همیـــن!